MC Wally,oei ik groei, deel twee: week 22

Doodlewoef, doodlewoef, hier ben ik weer voor een nieuwe week. MC Wally de boef.

Ha ha ha, ik heb een nieuw beroep nl personal coach van mijn baasje.
Het nieuwste spelletje is piepertje mee op de bank, van de leuning af gooien zodat ik er niet meer bij kan en dan baasje het laten oprapen. Is dat nog niet genoeg dan gooi ik het piepertje toch gewoon onder de stoel zodat ik hem niet meer aan kan en baasje kom maar van de bank en ga het maar oprapen anders kras ik aan de stoel hoor.M.a.w. het baasje is steeds leniger aan het worden hi ha ho. Ze bukt, strekt, ligt plat op de grond, werpt, rent en loopt.Ik bedoel maar, ze kan het toch niet beter treffen met mij! Ik hou haar wel in conditie hoor. Maar eh........ piepertje is niet meer. Zooooo veel met hem gespeeld en gekauwd dat hij nu echt stuk is en dus weg in de prullenbak. Zelfs niet meer goed voor Slim( andere labradoodle) die wel eens een afgedankt speeltje heeft gehad van mij. Sorry Slim! Nu heeft het baasje wel zo'n zelfde gekocht maar ik vind die toch niet zo leuk. dus ga ik nu voor een andere kleur pieper.
Maar die piepers zijn toch niet echt leuk. ik bedoel wel de figuurtjes maar dat piepen niet. Nu hebben de baasjes wat bedacht. Gewoon een gat erin maken, echt waar, een gat erin maken. Met een mes! Als je dan geluk hebt piept dat figuurtje niet meer, en dan vind ik het wel leuker om er mee te spelen. En het lukt, ik speel weer met andere piepers, die niet altijd meer piepen. Pffft dat is een stuk rustiger!

Maar nu niet om het een of ander, maar oranje, ik begin er toch even over. Die baasjes van ons steken ons in allerlei creaties om foto's te maken voor de wedstrijd, oranje van Rudzhi's Apparition. Dadelijk kun je er nog een zien. Maar volgens mij hebben we het een beetje voor niets gedaan. Dat zal toch niet he. Niet om te winnen van die fotowedstrijd, wel nee, daar hebben we geen belangstelling voor. Maar eh dat voetballen. Nu hebben ze toch al een wedstrijd verloren, terwijl dat dan zo'n makkie zou moeten zijn. Nou zit je mooi met een oranje sjaaltje om je nek en de vlaggen op de achtergrond. Hup Holland hup, laat de leeuw niet in zijn hempie staan. Maar laat ons, Pongo en Wally ook niet voor joker zitten. Dus de volgende wedstrijd...... winnen potverdorie!

we kijken er al een beetje treurig bij, het zal toch niet voor niets zijn he!

Onderweg, tijdens een wandeling, kwamen we een stukje tegen waar zo veel margrieten stonden. Baasje vertelde ons dat dat wel leuk zou zijn om daar een foto van te maken. en je weet wel weer, een foto is het nooit het zijn er altijd meer.

Maar eh, ik wist niet dat er zo veel rare diertjes waren, jullie wel? Zo had ik ineens een raar beestje op mijn bolleke. Baasje zei dat het een teek was. Hoe kan dat nou???? ik krijg er toch wat voor! nou ja die zal wel verdwaald zijn. Een dag daarvoor lag er een teek op de grond, helemaal volgezogen. en wie die nu heeft gehad??? Niemand die dat weet.

Nou en dan lig ik op een kauwstaaf te bijten, op de bank. die staaf gaat ook wel eens mee naar buiten, maar deze keer lag ik er binnen mee op de bank. Ineens kijkt het baasje, rukt me die staaf onder mijn neus vandaan en rent er mee naar buiten. Nou ja rennen, snel lopen is het meer. ik als personal coach weet wel het verschil tussen rennen en snel en langzaam lopen hoor. Afijn zij er mee naar buiten. Ja ja, blijft ze steken op de mat in het halletje. Weg beestje, het was een wesp! Maar waar was dat gekke ding nu gebleven. Zoeken en zoeken, helemaal niets. Baasje loopt naar de keuken, toch wel een beetje bang waar dat beestje nu was. Geeft ze ineens een gil, zoemt er iets bij haar oor, bij haar haar. Ik schrik er van.Ze slaat en hup daar ligt het beestje op de grond. en ik mocht er niet aankomen. Pongo zegt nu tegen mij dat die wespen ook kunnen steken en dat is niet zo prettig. Oh geen wonder dat ze die staaf zo snel onder mijn neus uit griste. anders had ik er misschien wel op gebeten! Brrrrrr.........

En alsof de avonturen niet ophouden, zo lopen we in het bos. Is ook een wei naast het bospad. Nu lopen Pongo en ik er al zo vaak naar toe om in die wei te rennen. Nee deze keer gaan we op een andere plek de wei in, Pongo en ik. en ik, ik knal zo tegen een stuk prikkeldraad aan. Nou ja een plukje haar minder maakt niet uit. Dat valt gelukkig mee. En een klein schrammetje maar, poeh poeh, ik liet het baasje wel schrikken hoor.

Afgelopen vrijdag was het een behoorlijk drukke dag. Maar ook wel heel gezellig hoor. s'morgens zijn we naar Panningen geweest. Harja, van Rudzi's Apparition, wilde foto's van me maken voor op haar site. Staan nl nog foto's op van toen ik klein was en inmiddels ben ik al echt groot hoor! Dus foto's zijn wel aan vervanging of aanvulling toe. Dus wij, Pongo en ik, kregen een fotoshoot! als ware fotomodellen probeerden we te zitten en te kijken, maar dat lukte natuurlijk niet altijd. Maar geloof me er zitten er een paar bij die zijn zo mooi! Daarna mochten al de hondjes naar buiten. En dat was snuffelen, spelen, weer foto's, we hadden lol genoeg. Nadat we klaar waren ging de reis verder naar onze maat! Daar lekker in de grote tuin gerend met Pongo en natuurlijk met onze maat gespeeld, met zijn zus en haar vriendinnetje. En even later gingen we weer in de auto, deze keer naar Venlo. Naar Rion ook van Rudzi's Apparition. De kinderen mochten de puppy's van Eve gaan bekijken. En natuurlijk mochten wij ook kijken, en spelen. Maar al die kleine puppy's, soms vond ik ze maar raar. Wat moet je daar nu mee. Ze zijn wel lief hoor, maar ook zo klein. Geef mij maar die lekkere staafjes die aan ons werden gegeven en die lekkere brokken die overal staan. Geloof me ik heb die dag mijn buikje strak gegeten. Want echt, ik eet alles wat er maar voor me komt en eetbaar is.

Kun je nagaan hoe vaak ik de dag daarna heb gepoept, heeeel vaak!

En je kunt wel nagaan dat Pongo en ik die avond heerlijk hebben geslapen.

eens kijken wat er allemaal ligt en staat

pff wat moet ik toch met die kleine puppy's?

op een afstandje zijn ze heeel leuk

wat doen die toch die beestjes?

durf ik dichter bij te gaan, natuurlijk wel

ze zijn toch wel heel grappig als ze maar niet op me afkomen.

Zoals jullie wel weten mogen Pongo en ik wel eens naar een uitren veld in de buurt. Eerst gingen we daar dan met de auto naar toe en dan daar even spelen en een stukje lopen. Inmiddels ben ik alweer groter dus mag ik er wel eens samen met Pongo naar toe lopen, spelen en dan weer terug lopen. En nu hebben we dat met foto's vast gelegd. Kijk maar eens mee hoe we dat doen.